Malamadre karakteri ile kat kat değerlenen film. inandırıcılığı üst düzeyde. Zaten gerçekten bir hapishanede çekilmiş ve arka planda gözüken oyuncular o hapishanenin mahkumlarıymış. Ayrıca sonlara doğru ters köşeye yatırıyor; başlarda mahkumlara olan antipatiniz ortalara doğru sempatiye dönüşüyor. Diğer gardiyanlara, müdüre ve hükümete ister istemez ayar oluyorsunuz. Malamdre'ye, apaçi'ye hatta meksikalıların lideri olan elemana bile kader mahkumu gözüyle bakıyorsunuz. Malamadre'nin mahkumları çocukları gibi gözetmesi, hayata dair araya sıkıştırdığı aforizmaları insanı garip duygulara sokuyor. Juan kardeşimize hassasiyet derecenize oranla göz yaşı bile dökebiliyorsunuz.
