karanlıkla sönen umudu mu günün ilk ışıklarıyla yeniden kazanıyorum. adeta her sabaha karşı saatleri, küllerinden yeniden doğan bir anka kuşu misali yeni bir rüyaya yeni bir maceraya ilk adımlarımı atıyorum. bir süredir her gece kendı hatalarımla yüzleşiyorum. isteyerek ya da istemeyerek yaptığım her şeyden ben sorumluyum biliyorum. ve o hatalarımdan çıkardıklarımla kendime yeni bir ruh yaratıyorum. kendimi yenmeme az kaldı. hemde çok az. hayallerime yeniden tutanmama çok az kaldı. her sabah yalnızlığımdan aldığım yekpare güvenimle, bir daha hiçbir insana güvenmemem gerektiğimi kendime hatırlatıyorum. ben gittikçe daha da yalnız kaıyorum. ama o yalnızlık beni her geçen gün daha da güçlendiriyo, daha da umutlandırıyo, daha da hırslandırıyo. yıkılan hayallerimi yeniden kurmama ve peşinden gitmeme ramak kaldı. bu yolda bana inanmayan ve benden kopan tüm insanlara ortak parmak diyorum... günaydın sözlük, bol neşeli sabaha karşılar.
