bu saatten sonra yapmayacağım şeydir .
oysa eskiden sırf ona bakabileceğim bir fotoğraf olsun diye tüm sınıfı videoya almıştım sonra onun olduğu karede ekran görüntüsü alabilmek için o videoyu defalarca izlemek zorunda kalmıştım o saniyelik yakalama işi çok uzun sürmüştü ve buna rağmen bulanık bir fotoğraf olmuştu ama ben onun o olduğunu biliyordum. gizli gizli bakıyordum fotoğrafına, okulda biri görecek diye aklım uçuyordu. ben bir yazı böyle geçirirken tatil dönüşü onun arkadaşlarına yazın çıktığı kişiyi anlattığını duydum , adı neydi diye sorduklarında cevap dahi veremedi 'hatırlamıyorum, takıldık işte.'' dedi. o an içim çokca acıdı. okulun son yılını onunla hiç konuşmadan geçirdik ve bunu kimseler anlamadı. son yılın yaz dönüşü onu okulda ilk gördüğümde yanımıza gelip yanımdaki kişiyi sarılıp öptü sonra bana döndü ne o bir hamle yaptı bana ne de ben ona. biz sarılmadık hiç , mavi gözleri üzerimde gezdi , gözleri gözlerime denmesi gerekenleri dedi . onun gülüşlerinin bana dönünce durduğu zamanlar vardı o zamanlardan biriydi sadece.
eğer yüreğim o günlerdeki gibi sabırlı olsaydı , heveslerimi hayatıma girenlere bir hediye gibi sunmasaydım karşıksız sevmeye dayanabilirdi kalbim. ama artık çok geç! ki benim şu an beni seveni bile sevmeye tahammülüm yok !
