Aşkı öldür içim pişmanlık içip
Bu tarla ne ektiysem onu verdi suçlu benim
Mutlu ol sana yazıyor artık elim
Bir çıkış arıyorum da sen uyruklu her kimliğim
Hiçbir şey doğru değil duyduklarına kulak tık
Düşünmek hastalığımdı artık onu da bıraktım
Yalnız kal, kalabalıkta kendine uzaksın
O zaman belki kendi yalanlarını duyarsın
Beni de boşver eski harcadıklarını da
Bir gün duyar her kulak gizli gizli yaptıklarını da
Sevdiğimden diyorum değiş artık
Çünkü acıyorum şu halde koluna taktıklarına da
Sayende güven duygum şüpheye dönüştü
Tokatların sonrasında özür diye mi öpüştün
Yanılgım büyük şakağımda namlu
Ben denizden çıktığında kurumak için havlun
2x
Düşüm kırık bir cam
Bu kalbim aşk hapsine tutsak
Yol yakınken ölmek diyorum bazen
Ama varlığın sığınak.
