Sabah hiç de güzel ve huzurlu uyanamadım. Kirlendiğimi öğrendi anam, babam ve yedi cihan. Biliyordum, keseceklerdi biletimi. Şimdi içimdeki korku ölmek değil de, ihanete uğramamın acısı ve ölünce cennete mi cehenneme mi gideceğimin kaygısı. Çaresizlik bu demek ki.
...
babam arkamdan sıktı beynime kurşunu. acımadı, yemin olsun ki acımadı; kalbim birisine tutulup kendimi ona verdiğim ve yüz üstü bırakıldığım kadar acımadı. annemin bedduaları ve söylemleri kadar yakmadı içimi. babamın çaresizliği ve insanlığının sıcaklığı kadar işlemdi içimin tüm hücrelerine, hislerimin en derinlerine. kızmadımda bu pala bıyıklı, idam bakışlı adama. içini bilirdim onun, aslında ne kadar da merhametli olduğunu.
ben yandım, dilerim sevgisi için daha niceleri töre kurbanına gitmez dedim son nefesimde.
ey tanrım, cennetinde, benim gibi sevgiye aç olanlara yer var mı?
memleketimin benzer hikayelerinin benzer bitişi.
yani, son.
