yoksulluk; cehaleti doğurur. akabinde de hakkını aramayan, gelişmeye çalışamayan, kendini yenilemeyen embesil bir halka sahip olursunuz.
bu gerekli midir? evet gereklidir.
halk olarak biz fakir kalmalıyız.
fakir kalmalıyız ki; kitap ya da gazete okumayalım. bütün bilgimiz şu televizyon kutusu içinden bize gösterilen türkiye olmalıdır.
fakir kalmalıyız ki; fransa ve kanada gibi ülkelerdeki ücretsiz üniversite, ücretsiz hastane, ücretsiz bakım gibi bir şey varolmalısın.
fakir kalmalıyız ki; gülümsemeyelim ve sürekli bir korku, dehşet ve kendini ıspatlama çabası içerisindeki eziği oynayalım.
böylece ekmeğine yağ süreriz bizi modern çağın köleleri olarak çalıştıran modern çağın köle tüccarlarına ve sahiplerine.
üniversite ve sorun kelimeleri yan yana gelince o göt kadar beynimiz sadece türbanı düşünmeli. sorunun öss gibi salak bir sınavla üniversiteye girmek değil, türbanla girmek olarak görmeliyiz. ardından içeride zerre kadar eğitim verilmemiş mi? salak salak hocalar kendi ezikliklerini öğrencilerini ezerek mi yaşamış? yeteri kadar üniversite yok muymuş? bunlar sorun değil. sorun ve üniversite mi duyduk? aklımıza türban gelsin. bizim salak ve yoksul olmamız istendi devletçe, ve biz de salak ve yoksul olduk.
eğitimini, kültürünü, kalitesini, görgüsünü tarihin en büyük hikayecilerinden değil de; tarihin en şaklaban televizyon palyaçolarından öğrenirsek; bizler de en fazla şaklaban bir palyaçoya dönebiliriz. bu yüzden; bizim şaklaban palyaçolar olmamız istendi devletçe, biz biz de şaklaban palyaçolar olduk. kırmızı burun yerine takım elbise giyiyoruz, kahkaha atmak yerine bize racon diye öğretilen bağırış çağırışları kullanıyoruz.
