çocukken, "anne suss" diye fısıldayıp, minik öpücüklerle anneyi susturmaya çalışırken tadına bakılan gözyaşları. annemizin gözyaşlarını görür görmez kendimizinkiyle karıştırmak adetimizdi... ve sadece annemiz ağladığı içindi.
büyüdükçe, annemize eşlik etmedik gözyaşlarını akıtırken. sadece elimizi ve omzumuzu verebildik. hem biz düşüp dizimizi kanattığımızda annemiz ağlamazdı ki... canı bizden çok acısa bile.
