yine ağlama seansları, yine "atam sen dirilsen, ne güzel olurdu şu ülke, hiç sorunumuz kalmazdı" şeklinde boş, manasız ve bir insanda adeta "tanrı kudreti" vehmeden, eline sihirli değnek verilmiş bir insan tasavvurundan şapır şapır dökülen çığlıklar, hezeyanlar.
ne zaman bıkacaksınız "atatürk gelse, güllük gülistanlık olurdu her taraf" zihniyetinden, "atam atam sen kalk da ben yatam" zırlamalarından?
