Birkaç kere olmayı planladığım şey. Çok çocuklu ev iyidir ya. Ben tek büyüdüm, çok sıkıcı. Oysa ki Kalabalık öyle mi... Cıvıl cıvıl bir ev.. Koridorda koşturan çocuklar filan.. Bir yandan çok riskli, evet böyle bir dünyaya çocuk getirmek. Savaş, açlık, susuzluk.. Önümüz kötü. Diğer yandan sırf dünya bu kadar boktan diye niye böylesine güzel bir duygudan mahrum bırakayım kendimi? Onun yerine şartları iyileştirip onlar için güzel imkanlar hazırlamak daha mantıklı gibi.
Edit: evet yengeç burcuyum. Mecazı geçin, gerçek anlamda Doğmamış çocuğa don biçmek tam olarak bu burç kadınını anlatıyor.
