girdik bir sokaga; kaptirdim olanca ben. hani fren yapsam pabucu koparip atar, oyle hizliyiz. ufak bi' tastan gectik. derken bisikleti surmek kolaylasti bayagi. hafifledik sanki, ucuyorum amk. mahalleli guluyor bana bakip. gorunce anladim var bi' bokluk. zar zor durdum. arkami dondum, bizimki yok! bildigin yerinde yok adam! soyle bi' geriye dondum; rahat 300 metre geride got ustu duruyor, kaliplasmis sanki. simdi ben de basladim gulmeye. muhtemelen tastan hafif ziplarken, bu mancinikla atmis gibi got ustu oylece yere inmis. hicte bozuntuya vermiyor. atladim geri gittim, vardim yanina kaldiracagim. tek cumle soyledi:
-millet gulmese ne zaman fark edecektin amk!
hakli eleman. pek muhabbette etmiyorduk bisiklette. heralde gidecegimiz yere -merkez koye- giderdim dumduz. bi' rampa var; orda anlardim ancak cikabiliyoruz diye.
