insanı bazen derin düşüncelere sevkeden hede.
Karşı apartmanda hatice teyze var oğlunu 95 yılında siirtte şehit vermiş. Ben 10 yıldır komşusuyum. 10 yıldır kadın her bayram ağlıyor. Şimdi gelde bu kadına çözümü demokrasiyi insan haklarını anlat. Bi oğlu daha var okumuş gözü gibi bakıyor ona. Ne zaman bi asker oğul muhabbbeti açılsa gözleri dolar. Yazık.
Öte tarafta da belli bir ideoloji uğruna hayatlarıını mahfeden gencecik bedenler. Dertleri hak istemekmiş. Artık ezilen olmak istemiyorlarmış. Hakkı da ancak silahla zorbalıkla alabilirlermiş. Hak mı? Aynıyız lan. Valla bak.
90 lardaki devlet terörüne hepimiz karşı durduk. Beyaz torosları evlerinden alınıp bir daha geri gelmeyen fidanlara biz de üzüldük. Bir terörist uğruna koca bir köyün yakılmasına biz de karşı durduk.
Ama hak verildi be tosuncuk hem de fazlasıyla. Elimden alındı dediğin herşey verildi.
Peki şimdi bu nankörlük niye?
Hatice teyzenün oğlu yok yere ölmedi onu biliyorum.
Peki burasını biz yönetecez diyenlerin eline tutuştuğu bombaları atarken ölen gençler ne için öldü?
