yazarların ağlamama sebepleridir. ne kadar isteseler de yapmamalarının önündeki engeldir.
ben lise sondayken okuldaki bir kız sinirimi çok bozmuştu. sinirim gerilince ağlarım şahsen. o kadar çok ağlamıştım ki annem ne yapacağını, ne diyeceğini bilememişti. artık bütün kelimeleri tüketmişti.
o gün babam bana bir rimel hediye etti. ve bana verirken dedi ki "savaş yoluna ne çıkıyorsa. sür hadi savaş boyanı." o gün bugündür ne zaman moralim bozuk olsa kalkar rimel sürerim. bu da benim kendimi güçlü ve cesur hissetme yöntemim. ve göz makyajım varken moralim bozulursa da asla ağlamam. savaşçıyımdır çünkü, güçlüyümdür. savaş boyalarım vardır. ağlayamam.
