lise arkadaşlarımla buluşmaya gidiyordum. biraz geciktiğim için evden aceleyle çıkmıştım. yolda giderken farkettim, ayakkabım kirliydi. yol üstünde 12 yaşlarında, olabildiğine cılız, esmer bir çocuk gordum. ayakkabı boyacısıydı. oturağına oturmuş, davetkar bakışlarla yoldan geçenlerin gözünün içine bakıyordu.
temizleteyim bari dedim. gittim yanına direk ayağımı uzattım. 'silsene şunları' dedim. 'hemen abi' dedi. silmeye basladı. bitirdi.
ne kadar dedim. 'gönlünden ne koparsa abim' dedi.
bunlar cok parlak olmadı sanki ya. ağzınla temizlersen eğer 20 lira atıcam dedim. şaşırmıştı. nasıl yani dedi.
yala dedim. eğer yaparsan 20 lira senindir dedim. ve gerçekten yaptı. o eylemi gerçekleştirirken onu izlemenin verdiği hazzı daha önce çok az yaşamışımdır. oylesine caresiz, oylesine güçsüz bir çocuk...
hosuma gitmişti. ne yalan soyleyeyim kibirlendim.
beni bilen bilir. çevremde dürüst biri olarak tanınırım. dediğim gibi 20 lirayı attım cocugun ustune ve oradan uzaklaştım.
