John Keane, “şiddetin uzun yüzyılı” olarak tanımladığı 20. yüzyılda Soykırıma varan savaşlar, bombalanan kentler, nükleer patlamalar, toplama kampları, kişisel cinayetlerin bir veba salgını gibi yayılması... Bu yüzyıl, tasarlanmış olsun ya da olmasın, şiddetin her türünün, hak ettiğinden çok daha fazlasına tanık oldu. Üstelik daha da fazlasına tanık olmak işten bile değil.
artık günümüzde barbarca bir topluluk insan ile istilalar alenen değilde "demokrasi, reform" gibi fikirlerle yapılmakta. ve artık günümüzde insanın bir değeri yok ham madde, kaynak kadar.
artık günümüzde arenalarda dövüşler olmuyor. insanlar televizyon başında izliyor iki insanın ölümüne dövüşünü.
insanlar değişmiyor, yöntem değişmiyor, şekil değişmiyor. sadece ismi değişiyor her şeyin. bunu görmemek için kör olmak lazım sevgili yazarlar.
