Kolay işlenen, değeri yüksek ve paslanmaz bir elementtir.
Türkmencede, Kazan Tatarcasında, Başkurtçada, Nogaycada, Kazakçada, Kırgızcada altın şeklinde geçer. Yakutçada altan, Tuvacada ise aldın şeklinde geçer.
Orta Türkçede altun olarak kullanılır. Eski Kıpçakçada da altun şeklinde kullanılır. Kökeni tam olarak bilinmemekle beraber, Türkçedeki al (kızıl) sözcüğünün Korece ton (değerli metal) sözü ile birleşmesinden olabileceği üzerine düşünülmüştür.
