zamanının en büyük 3. zeplini olan, yamulmuyorsam 90'ların sonu, 2000'lerin başında istanbul semalarında süzülen, daha sonrasında bir fırtınada halatları koparak kayıplara karışan zeplindir. kendi adıma belki de hayatımda en korktuğum anı yaşatmıştır bana.
ilgilenmezsiniz ama anlatayım gene işsizim nasılsa.
--spoiler--
o zamanlar beşiktaş'ta oturuyoruz, yıldız parkına falan sık gidiyoruz. tam bu zeplinin popüler olduğu zamanlar. ben de deli gibi korkuyorum. düşünsenize çocuk aklıyla, karanlıkta birden ışıl ışıl büyük bir şey uçarak önünüzden geçiyor.
neyse işte gene günlerden bir gün yıldız parkı'ndayız. kahvaltı için oradaydık sanırım. ben o zamanlar 6-7 yaşlarındayım, salak gibi koşuşturuyorum sağa sola. hiç unutmam çok büyük bir ağaç vardı, onun arkasında oturuyorduk, tabi küçük ben koştura koştura o ağacın diğer tarafına kadar gittim ve o anda korkulu rüyam, koç zeplinini burnumun dibinde gördüm. sanki zıplasam dokunabilecekmişim kadar yakındaydı neredeyse. tabi sonra bağıra çağıra, ağlaya ağlaya anneye koşulur, zeplin gidene kadar gözler açılmaz, hatta bir daha sofradan bile kalkılmaz.
at kadar adam oldum şuan bile zeplin kelimesi ürpertir beni.
--spoiler--
