seçim öncesi sınırda, kendince kavgasının ortasında Hakkari'den eski bir arkadaşımla konuştum. öğretmen aynı zamanda. takılırdım ona naber kobaney nasıl gidiyo ülke kurtarmacalar diye. anlamazsınız siz lazlar derdi cevaben. Karadeniz'de huzurla yaşayan insanlardan birisi olarak sordum; ne düşünüyorsun.
(malum şivesiyle)
- barış istiyorum kardeşim barış. dedi.
- peki ne düşünüyorsun hdp hakkında? dedim.
- Demirtaş bize göre devrimci bi lider. inan burda herkes altı yaşındaki çocuk bile barış diyo. inanıyoruz her şey güzel olacak. biz yıllarca ezildik. sizin şiveniz sevimli geldi (şive ağız her neyse) bizimki iğrenç keko yaa olarak algılandı. bu adam bizim tercümanımız, her şeyimiz. dedi.
iki gün oldu tekrar aradım.
- ibo barışınız ne güzel. Demirtaş ne kadar özel. bu mu sizin barışınız?
- Allah bin kere belasını versin böyle barışın. ben dağa çağrıldım, tehdit edildim. özümü memleketimi terkettim Aydın'a kaçtım. bu daha hiçbir şey. konuşamıyorum ama anla beni. bunlar daha başlangıç. bunlar pislik, yeni anladık.
