bir gün bizim çocuklarla oturmuş yemekhanede tv seyrediyoruz. seneeee...geçen sene, kıbrıs harekatı zamanları. karartma var göz gözü görmüyor. baktım televizyonda, bizimkiler iyi çıkartamıyor. çıkarttım vurdum masaya, dedim "bu çıkartma güven, özveri, tecrübe ister" direk gittim alpaya. dedim; "albayım bana bi jet verin ben çıkartma yapmaya gidiyorum". alpay telaşlandı;
-"puandorg oğlum aman sakin ol ciddi bir siyasi kriz çıkmasını istemeyiz di mi".
dedim; "sakin ol albay, ve unutma ilk kanı onlar akıttı." vurdum kapıyı çıktım.
albay ne kadar bağırdıysa da arkamdan, dur emrediyorum gitme hede hödö... ben atladım jete doğru kıbrıs... haa bu arada benim askerliğimi yakmaya kalktı şerefsiz albay, firar etti diye. tabii diyemiyor emrimden çıktı, neyse.
atladım jete gidiyorum kıbrısa yaklaştım, baktım rum jetleri kol geziyor. yaklaştım birinin yanına jeti üzerine doğru sürdüm tırstı ibne hemen kenara çekti baktım ağlıyor. tabi ben durur muyum, durmam! baktım arkadan bi rum jeti geliyor yanıma yaklaştı pencereden bana camı aç hareketi yapıyor. açtım camı dedim;"hayırdır bilader hatalı mı kullanıyorum." rum pilot dedi;"yok puandorg'imu, eman abizim sen gelme sen gelirsen halimiz yeman! pes edezağiz!".
dedim; "ha şöyle akıllı olun, canımı yeyin."
ondan sonra, kıbrıs semalarında bir iki tur gösteri uçuşu yaptım, zaten o korku onlara yetti. baktım bunların hepsi kaçışıyor bir yerlere. görev tamamdır dedim kırdım jeti geri bizim garnizona.
garnizona geldim jeti indirdim bir de ne görevim alkış kıyamet! orgeneral gelmiş, cumhurbaşkanı gelmiş hepsi beni ayakta alkışlıyor. orgeneral yanıma yaklaştı dedi;"valla puandorg ben gitsem ancak bu kadar başarılı olabilirdim, seni çavuşluktan korgeneralliğe terfi ettiriyorum.". aman allahım bu nasıl bir şeref bu nasıl bir şeref anlatamam dostlar! öğleden sonra da birleşmiş milletler genel sekreteriyle kahve içiyorduk. yaa...
