metin uzunluğu ve kalite arasında doğrudan bir bağlantı olduğunu zannederek yazılarını birbiriyle anlamsız, muhtemelen kendisinin bile bilmediği kelimelerle dolduran, daha sonra 'acaba oldu mu?' türünden hrant dink' inkinden daha güvercini bir tedirginlikle ortaya döken, insanların okumaya üşenip ne kadar zırvalık barındırdığını anlayamayacak kadar aptal olduklarını sanan, lakin bir kişinin okuması yüzünden bile insanların olduklarını sandığı seviyeye, daha yakın bir ifadeyle seviyesizliğe düşen, faşistlik gibi, kendisine göre 'itham', gerçeğe göre 'isnat'ta bulunan, ve tüm bunlardan daha önemlisi kendisi vatan, millet gibi bilinçlere sahip olmadığı için, bunlara sahip olanları faşistlikle ve/veya aptallıkla suçlayan, lakin bu kavramların insanları hayvanlardan ayıran bir erdem olduğunun farkında olmayan, dolayısıyla mevz-u bahis yaratıkların seviyesine düşen, kendisininki o derece olduğundan, zekayı insanların sıklıkla kullanmadıkları kelimeleri sözlüklerden bulup kullanma olarak gören, bunu yaparken de ne büyük bir ego masturbasyonu yaptığının farkında olmayan, fransızca'dan dilimize henüz geçmemiş kelimeleri kullanarak ta orgazm olan, bana amerikan filmlerindeki aptal karakterin zeki görünme kaygısını dizeleriyle anımsatan yazar.
