Açık yeşil renklerin arasından süzülen siyah ışık olabilir.
Hüzne sürüklendiğim bir salı sabahıydı. Buruşuk mavi bir gömlek üzerine siyah kravat ve lacivert bir yelek. Bundan daha hüzünlü ne olabilir? Minibüs beklerken yakılan eğri bir sigara ve dert ortağı bir zippo kokusu. Beklenilen ve boğacağını bildiğim bazı şeyleri formal olarak öğrenme zamanı gelmişti.
Cep telefonları da çok can yakmıştır hep. Ah şu text mesajları... birkaç mesaj okundu ve ne olup bittiği anlaşıldı. Zeki olmanın dezavantajı işte. Mutlu olmaya hakkı olmuyor insanın kafa çalışınca. Neyse, artık çekilmesi gereken bir fiş olduğunu fark ettim. Defalarca denenip de yapılamayan bir şeydi bu. şükür ki oldu. ne iyi oldu, ne kötü. Bu ikisinden de öteydi, doğruydu.
ve akılda kalan birkaç soru;
kim yanlış yapmıştı? Cevaplandı
Neyi yanlış yapmıştı? Cevaplandı.
Ne zaman yanlış yapmıştı? Cevaplandı.
Nerde yanlış yapmıştı? Cevaplandı.
nasıl yanlış yapmıştı? Cevaplandı.
cevaplar beni hep temize çıkarmıştı neyse ki.
ama son soru; neden?
Soğuk bir rüzgar esti. Haklı olmak mutlu olmaya yetmedi. Hep böyle oldu da, neden?
Mor mum ise erimek üzereydi. sönmeden son bir sigara daha yaktı yaşlı bir ruh. Neden böyleydi?
Nedenler anlaşıldığında, öldüğünü de anlıyorsun aslında.
