Eğer gerçek anlamda iyiliği gözeten bir tanrı var ise onun büyük süpriziyle ödüllendirilecek insan davranışıdır. Sürekli yaparım bunu. Ama tanrıya inandığımdan veya ahirette ödüllendirileceğimi düşündüğümden değil. Onun o düzelip pıtı pıtı kaçması, içinden bana duyduğu minneti hissetmek(belki de insanlar sürekli soydaşlarını ezdiğinden ahaha ezemedi salak diye bir düşünce de geçirebiliyordur içinden. Bilemiycem) çok mutluluk vericidir. Suya düşmüş böcükleri kurtarmak da aynı hissiyatı verir. Duygulandım şimdi.
