kişinin öz benliği, 25 yaşında bi' adamın, o güne kadar yaşadıklarının ortaya çıkardığı şey. hatıraları, anıları, geride bıraktıkları,
eski dostları, mutlulukları, konuştukları - konuşmadıkları, toprağa bıraktığı aileleri, eşleri, eski sevgilileri.
bunları hep geride bıraktıkları diye anlattım ama lanet olasıca beni bırakmıyor, hiçbiri.
bi' tane eski sevgilim var, hala aşığım yanıyorum kafası değil bu. bu güne kadar ne varsa yaşadığım geçmişe dair,
bu ara çıkıp kapımı çalıyo bir bir. eski patronlarım, eski sevgililerim, köpeğim, eski bilekliklerimi buldum mesela.
ben o bileklikleri denizin ortasına bırakmıştım oysa yıllar önce. görünce sevindim, sonra üzüldüm.
geçmişin bıraktığı yaralar sızladı tekrar biraz. sonra o bilekliğin eskidiğini farkettim, yıprandığını. eskisi gibi olmadığını yani.
ama tüm ihtişamıyla da orda duruyo yani o. uzun siyah saçları, kocaman simsiyah gözleri. sonra bandanamı buluyorum.
sarı kırmızı. o da duruyo orda, çıkıp hatırlatıyo arada kendini böyle şeyler. ama bunun saçları kısa. yani uzatıyodu son zamanlar.
ben bu ağzına tükürdüğüm kutusunda yalnız olduğumu düşünüyodum. oysa anılarımla gömmüşüm kendimi buraya.
çıkartır mısınız beni burdan ?
