Söz konusu Turgut Uyar olunca sözün bittiği yerde duruyorum, kelimeler yetersiz kalıyor.. Dizelerinde, içindeki yalnızlığı ve zihnindeki kalabalığı keşfettikçe 'ilahi azrail turgut uyar hiç ölür mü?' diyorum.. Geyikli gecenin içinden, zamanın o büyük saatinin akrep ve yel kovanı arasından, göğe bakma durağından sesleniyor hep bizlere.. şiirleri yaşıyor, yaşatıyor büyük şiir ustasını..
