genelde devamında "ama" gibi bağlayıcı* bir kelimeyi beraberinde getiren cümledir. çoğu zaman içerisinde ciddi bir samimiyetsizlik barındırdığıda görülmüştür. en sık kullanıldığı ortamlar ise gönül meseleleridir. çok büyük ihtimalle taraflardan biri ötekini deli gibi sevmektedir lakin karşı taraftan pek de istediği reaksiyonları alamamaktadır. günler geçer hatta belkide aylar ufakta olsa bir karşılık, bir ışık temennisiyle bekler durur. lakin gönüldür bu; dayanamaz ve en sonunda dayanır kapısına sevdiğinin. sorar ümitsizce kalbinde ona bir yer var mıdır diye. cevap çoğu zaman bellidir. ve işte tam bu noktada şu muazzam cümle dökülüverir karşı tarafın dudaklarından;
- sen çok iyi bir insansın ama ben sana layık değilim.**
bir kere bu "ben sana layık değilim" lafları gayet samimiyetsiz ve yaratıcılıktan yoksundur bana göre. karşıdakini en az hasarla nasıl geri çevirebilirim düşüncesiyle söylenir lakin bunun en azı en çoğu yoktur, siz ne yaparsanız yapın bu deli divane genç zaten depresyon şölenine iyi bir giriş yapacaktır. kısacası olan yine sevene olur a dostlar, zaten nerede görülmüş sevenin değer gördüğü? halbuki şu dünyada kazanılabilecek en değerli şeylerden biri değil midir sevmek ve karşılığında sevilmek?*
bu hazin hikayenin sonuna gelecek olursak; tüm sevgisine rağmen karşılık görememiş olan gencimizi bir süre şahane bir depresyon dönemi bekler. şanslıysa eğer bunu atlatır ama yok unutamıyorsa işte o zaman saplantılı bir aşık olma yolunda ilerler.
(bkz: saplantili ask)
