iddia makamı yazarın, absürdlüğün marjinal safhasında varlığında nükseden alienation duyumunun ivmesiyle saplandığı alogisme batağından tahteşşuurun amoral içeriğine uyguladığı dominant darbeler neticesinde bir deve ile aynı zeka andırımında ikameti sabite zaptolduğu tekraren teşhisle tevdi edilmiştir.karşıt duruşa antropomorfizm teşbihi temelinden şakülü kayık hal ile okasyonalizm çatışkısından karşıt fikri transcendent mevkisine sevketmesi ise kendi aymazlığının entuisyonizm merkezli-şu'sun, bu'sun, o'sun iddiaları-yaklaşımı bu ampirik delille girift açmazlarda seyrettiğinin delil-i sabitidir.
eksik güdük epistomoloji ile ifadede yetersiz kalan çirkef yazar; hermeneutike dayandırmaya çalıştığı fasaryalarla nominalizm tandanslı sentaks krizlere girip övünerek anlattığı kendi kültürel alt yapısını-alevilik-da yok saymak suretiyle dilemmanın ebesinin örekesini bir kulağından sokup diğerinden çıkarmaktadır. öreke bu devinim esnasında herhangi bir engele takılmadan diğer kulaktan hızlıca çıkış yapmaktadır. neden? çünkü; rasyonalist bir ifade ile izaha yeltenirsek, egosu ancak kuduz höykürmelerde lezzet bulan iflah olmaz utilitarist bireyin iki kulağının arası boş.
ne oldu? tabii ki mevzuya konu olan yazar dahil kimse bi sik anlamadı.
