bir başarı ya da hedef olmamalıdır. insanoğlu bu şekilde düşünmeye müsaittir ancak yapısı gereği bunu istese de başaramaz. en fazla çıkarsız sevgiye yakınsarız o kadar. bunun yerine insan olduğumuzu önce kendimize sonra karşımızdakine hatırlatarak başka bir pencereden bakmayı deneyebiliriz. bu pencerenin ötesinde ise bir insanı çıkarsız sevmeyi başarabilmekten çok belki de ileride güzel meyveler vermek üzere olgunlaşmaya çalışan zavallı bir sevgiyi hiç sorgulamadan ve bu süreci sonsuza kadar elinizde bir çubukla takip ederken onu dürtmeye de çalışmayıp elinizden geleni ardınıza koymamak yatar.
