şuna benzer;
Diyelim ki açlıktan ölüyorsunuz,mutfakta malzemeler eksiksiz, çok sevdiğiniz ve zahmetli bir yemek yapmaya başladınız. Üstelik yemeğin tadını hatırlayıp, yaptığınız süreçte birçok hayal kurdunuz. Yemek pişti, yiyemiyorsunuz. Şimdi düşünelim, sizi asıl ilgilendiren yemeğin tadı mı, yoksa hazırlama süreci mi? Yoksa bir başkasının aşçılığınıza sitayişleri mi?
Birini çıkarsız sevmek daha fazla acı doğurur. Voltaire' in dediği gibi akıllı insan keyif peşinde koşmaz, beladan kaçar. Gözünüze en az acı çekeceğiniz şeyi kestirin. Her alanda. O zaman da heyecan yoksunu ot gibi bir şey olunuyor. Ama zaten hayatın hepimizi getireceği son nokta budur.
