emek hareketinin reel sosyalizmle birlikte gerilemesi ve sermayenin azgın saldırılarının yoğunlaşması, sermayeye karşı hareketleri ve tepkileri kapitalizmin başlangıç noktasındaki tepkilere kadar indirgedi. zamanının makina kırıclarının yerini bugün küreselleşme karşıtı hareketler yer aldı. halbuki bir amaca yönelik olmayan bu şiddet( şddet etki-tepki olayının zaruri neticesi olarak okunulursa daha doğru olur) harekete ciddi zararlar veriyor ve toparlanma sürecini geçiktiriyor.
türkiye'ye gelicek olursak bu tar bir hareketin olduğunu kabullenmek zorundayız; fakat 1 mayıslarda yaşananlar bunun biraz daha dışında tutulmalı. 1 mayıs türkiye'de ciddi bir korku unsuru olarak bulunuyor. geçen sene yaşananlar herhalde provakatörlükle açıklanması açıkçası haksızlıktır. açıkcası maalesef tek taraflı suçlu vardır ve o şuçta; 1 mayısların toplu bir şekilde kutlanmasının yasağıdır.
buradan yola çıkacak olursak hareketlerin hatalarını daha iyi anlayabiliriz. toplum bir emek hareketinin olmaması gereksiz makina kırıcılığına yol açıyor. fakat ülke şartlarını es geçmeden yargılamak vicdanlı yüreklerin boynunun borcudur.
