hayal kırıklılığına uğramaktır.
yllar önceydi...sanki beraber açmıştık gözlerimizi çocukluk arkdaşımla...ilkokul,orta okul derken lisede ayrıldık.ama yine günün 4 saati bitlikteydik.cok seviyorduk birbirimizi,cok şeyi paylaşırdık,taraf olduğumuz hiç bi mahalle maçı yok idi.okuldan cıkınca önlükleri çantaya sokar,eve gidip annemizin fırında pişirdiği o güzelim ekmeğin üzerine tere yağı sürer,top oynardık fındık bahçesinde.hoş günlerdi.hep içimizde yer etti o günler.sonra ne olduysa elimize geldi kazandınız belgesi.artık üniversiteliydik ikimizde.fakat ayrılacak olmak zordu.birimiz memleketin en soğuk yeri erzuruma birimiz en sıcak yeri antalyaya düşmüştük.ünal yarımağan ayırmıştı bizi.ilk sene cok görüştük,sonra bu giderek azaldı ve sadece bir telefona bakar oldu.artık bir birinin yüzünü bile unutmuş olduk.sonra su facebook davası cereyan edince;bi bakayım vardır belki dedim.bi de ne göreyim biizmki olmuş top.insan evrim geçirse böle olmazdı.hayretler içinde kaldım sonra darwin geldi aklıma arık evrime inamaya başlamıştım.cocukluk arkdaşınızın sizin üzerinizde nasıl bir etki yapabileceğinizi düşünün artık.
