hiçbir mutlu zaman yoktur ki yıllar sonra hatırlandığında can acıtmasın ve hiçbir can acısı da yıllar sonra hatırlandığın da tebessüm ettirmesin insanı...
"kal!" denmemeli gitmeyi kafasına koymuş birisine, "gitme!" denmemeli... söylenebilecek en güzel söz söylenmeli gidene, güzel hatırlayıp, güzel unutsun diye sizi...
unutmalı hayatınıza bir dönem girmiş fakat artık hayatınızda olmayan insanları, her insan hatırlanmamalı her zaman, unutmaya alışmalı, unutulmaya da...
unutulmak can acıtmamalı düşünüldüğünde, bunun hayatın kanunu olduğu gerçeği ile yüzleşilmeli, yıllar sonra sizi görüp de hatırlamayan bir insanla karşılaştığınız da...
doyasıya yaşanmalı sevda, hiçbir engel olmadan, hiçbir yasak getirmeden, hiçbir sınır koymadan, sonrasında pişman olmamak için "keşke bunu da birlikte yapsaydık" diye...
pişman olunmamalı yapılan şeylerden, verilen sözlerden, edilen yeminlerden... hiçbirisi sebepsiz olmamıştır çünkü, hiçbir yemin, hiçbir söz bir sebebe dayanılmadan sunulmamıştır karşınızdakine...
ders alınmalı başkalarının hatalarından, yanlışlarından ve doğrularından ki başkaları sizden ders almasın...
hayaller kurulmalı sonra, yaşamı anlamlı kılan hayaller, yıkımlarına katlanabileceğiniz hayaller olmalı bunlar... hayalleriniz bile mantıklı olmalı gerçekleşmediğinde hayatı anlamsız kılmamanız için...
ertelenmemeli hiçbir söz, gidilmeli görmek istenen her yere, yaşamın bir standartı yok ne zaman öleceğiniz belli değil pişman olmamak için söylenmeli tüm iyi ve kötü şeyler diğerlerine...
üzmemeli hiçbir insanı, kalp kırmamalı, ağlatmamalı hiçbir gözü, acıtmamalı hiçbir yüreği, giderken bile mutlu ayrılmalı her yerden... yarın yok, olsa bile sizin olmama ihtimaliniz olma ihtimalinizle aynı...
unutmamalı kalp kırıklıklarının karşılığını göreceğimizi...
damdan düşer gibi aşık olunmalı bir kıza, tüm anlamsızlıkları onun sayesinde anlamlandırmalı... yüklemeli her şeye onun adını... ve korkulmamalı terk edilmekten, terk edilmek olmasa aşkın ne anlamı olur ki? gitmese sevilen insan, kelimelerin ne anlamı kalır ki?
utanılmamalı yapılanlardan, istediğini yapabilmeli insan, çekinmemeli, hiçbir yüz kızarıklığı olmamalı yaptıklarımız da... ama karşındakini düşünerek yapılması şartıyla...
küçük düşürmemeli hiçbir insanı başkalarının yanında, böbürlenmemeli, kibirlenmemeli insan kendinden daha alt sınıfa ait kişiler yanında, çünkü unutulmamalı ne zaman geleceği belli olmayan ölümle tüm küçük gördüğümüz insanlarla birlikte aynı şekilde ve aynı toprakta çürüyeceğimiz...
yokmuş gibi yarın, aslında hiç olmamışız gibi hareket edilmeli... giderken bu dünyadan arkamızda gözyaşı bırakmamalı, son gidişimizde bile üzmemeli birilerini, ağlatmamalı günlerce yokluğumuza...
ve ölüm unutulmamalı hiçbir zaman...
hayatı, hayalleri ve yıkımları dolu dolu yaşamalı, yoksa ne anlamı kalır ki geçirilmiş ve geri getirilmesi mümkün olmayan dünlerin...
günah çıkarmalı kendimize, yeryüzündeki tüm günahlardan bir günah seçmeli kendimize...
