bir milyon kürdün sürekli tehdidi altında bulundukları bir örgüte karşı yürüyüş yapabileceğini düşünmek gerçekten ilginç. keşke öyle bir şey yapılabilse. ne yazık ki öyle düşünen (pkkdan tiksinen) kürtler öyle bir yürüyüş yapsa o insanları hiç kimse/hiçbir şey koruyamaz.
karşılıklı sevgiyi, anlayışı, saygıyı arttırabilirsek belki bir şeyler olabilir diye düşünüyorum. çok naif bir ifade de olabilir bu. tekrar belirtilmesi gerekiyor: bu, biz türklerin tek başına yapabileceği bir şey değil. kürtlerin de aynı yaklaşımı, sıcaklığı göstermeleri gerekir. böyle bir şeyin yürüyebilmesi için en önemli şart iki tarafın da samimiyet göstermesidir.
"iyi de, bunu zaten çözüm sürecinde yapmaya çalışmadılar mı? hani barış?" diyorsanız: ben bu önerileri yaparken bir kere bile devleti işin içine katmıyorum. bu denli hassasiyet isteyen işlerin siyaset yoluyla halledileceğine pek inancım yok açıkçası. biz, insanlar, birbirimize siyaset olmadan da yaklaşabiliriz. keşke bütün bunları kürtçe olarak da yazabilsem.
belki de ben hayaller dünyasında yaşıyorum beyler.
