illa yalnızlıktan olmasa gerek. her canlıya zorlamasız yakışan ilgiyi gösterecek kadar ermiş bir zat olabilir bunu yapan. güzel görünümlü menekşelerin sevgi sözcüklerini haketmediğini düşünmek biraz da sadece bitki olarak bakmaktan, rengindeki güzelliği ıskalamaktan olabilir.
evet hepsi bir arada.
fakat, ama, lakin;
bana desen sabahın köründe camın önündeki menekşeye coşku içinde
"günaydın" ve yandaki tomurcuklarına bakarak
"çocuklar nasıl?"
diye hal hatır sorabilir miyim?
maalesef. üzgünüm.
bir çiçeğim olsa eve gelenlerle tanıştırırım belki onu.
"arada bir gerizekalı diye üstüne çemkirdiğim canlım olur, kendisi" diyerek.
fikrim geldi aslında, hemen koşup bir çiçek almalı.
