En son yaptığım iyilik değil. Ama unutmadığım birşey. Birgün gene sabahın 8 inde okula gidiyordum. Minibüse bir çocuk bindi. Sokak çocuğu olduğu her halinden belliydi. Herkes uzaklaştı yada yanına çanta koydu oturmasın diye. Bende çocuğa baktım oda bana baktı. El işaretiyle gel otur dedim. Geldi oturdu. Yanımda bir tane çikolata almıştım sabah evden çıkarken. Çocuğa baktım ben her zaman yerim diye düşündüm çocuğa uzattım. Bir an tereddüt etti ben biraz daha uzatınca kocaman bir gülümsemeyle teşekkür edip aldı. Sonra minibüsten indi ama inerkende indikten sonrada bana bakıp kocaman gülümsüyordu. Size anlatma sebebimde sizde yapın çünkü küçük çocuklara kocaman gülümsemeler yakışır.
