Unutmak bilinçli bir eylem değildir. istemsizdir, adı üstünde unutuverirsin. Aklından da kalbinden de çıkıvermiştir. Unutmaya çalışmak ise acılı bir süreçtir.
Önce parçalara ayırırsın zihninde, hayali kutulara koyarsın sevgini ve sevginle beraber birer parçanı. Denizin derinliklerine bırakırsın ilk kutunu, Suyun karanlığında kayboloşunu, dibe çöküşünü izlersin. Yavaş yavaş koyuverir kendini karanlığa ilk kutu. Sonra toprağa gömersin bir ölüyü gömer gibi, ardından bir dua okur rahmet diler, bir damla göz yaşı dökersin ikinci kutunun ardından. Yakarsın üçüncü kutuyu, küllerini savurursun rüzgara. Bir poyraz eser, alır götürür ne varsa. Sonra en önemli kutuya gelir sıra. Yaşanmışlıkları bir kutuya koyar, zihninde hafızanın olduğu bölüme kaldırırsın. Anılar anı olmaktan çıkar, zihninde geçmişin derinliklerinde yer bulur kendine. işte unutmaya çalışmanın anotomisidir bu.
