az önce çıktığım namaz. düşündüm de mükemmel bir vakte ayarlanmış namaz. tam kafalar şişmiş, bunalmışsın, kirlenmişsin, ezan okunur ve her şeyi geride bırakır koşarsın ibadete. etrafta hiç tanımadığın suretler, herkes de gülümseyen bir surat ifadesi, camiye giriyorsun, o kadar insan kimse kimseyi tanımıyor ama hepsi omuz omuza verimiş, tek bir yöne, tek bir allah a dua ediyor. hiç tanımadığın insanlar elini sıkıyor, namazını hayırlıyor. hani arkadaşın biri demiş ya din insalığın afyonudur. harbiden bu afyona can kurban.
bir de hutbe var tabi. işte şimdi sıçtım, bu entry düşünürken hutbe verildi ve ben bir bok dinlemedim. ağzıma sıçtın sözlük, gitti cuma namazı sağol yani.
