Emily bronte'nin büyük romanıdır. Bronte, kadın erkek arasındaki tutkulu ilişkiyi, ahlaki olamayacak derecede ele alır. Olması, yaşanması gerekeni ortadan kaldırıp tutkunun yöneldiği amaca değer verir.
Romanda heathcliff, aşağılanmanın, karşılıklı tutkunun, yaşamın çıkarcı yasalarına boyun eğdiğini görür. Bunu gördüğü için kabuğuna çekilmeyip intikam almayı seçer. Açıkça kötülük yapar. Yazarın merkezinden bakıldığında kötülük ahlaksızlığa değil ahlaka yöneliş haline gelir. Cathy'nin aralarındaki duygusal bağları hiçe sayıp başkası ile evlenmesi heathcliff'in ondan ve çevresindekilerden intikam almasına yol açar.
Romandan bazı alıntılar yapmakta yarar var:
"insan en sonunda kendini düşünmek zorundadır. Yumuşak huylu, cömert insanlar bencil olmaya zorba yaradılışlılardan daha fazla hak kazanırlar."
"Acıma bilmem ben. Acıma nedir bilmem! Solucanlar ne kadar kıvranırsa onları ezip parçalamayı o kadar isterim. Manevi bir dişlemedir bu, verdiğim acı arttıkça ben de dişlerimi daha büyük bir güçle gıcırdatırım."
"Hayır, tanrı onu cezalandırmaktan benim alacağım zevki alamaz."
"çünkü o, hayvan gibi oluşundan da gurur duyuyor. Ona hayvanlık dışında kalan her şeyi budalalık, zayıflık diye hor görmeyi öğrettim."
