sıkıldım ya ciddi manada sıkıldım.
doğdumdan beri sıkılıyorum ama bu öyle böyle bir sıkıntı değil.
bildiğin yaşama sıkıntısı.
koca evrende kendini bir başına hissetme sıkıntısı.
bu insanlar ne yapıyor böyle, neyin peşınde koşuyor zerre fikrim yok.
herkes bir yol tutturmuş gidiyor ama ne olduğu belli değil.
bir çok şeye anlam veremiyorum.
mesela insanlar, duygulu, hissiyatlı bireyler olarak doğuyor ama nasıl oluyor ki, bizi hayvandan, eşyadan farklı kılan bu hissiyatlarımızı çöpe atıp robot gibi materyalist bir sistemde yaşıyoruz?
üzülme duygumuz yok, acıma duygumuz yok, sevme duygumuz yok.
herkes ama herkes çıkar peşinde.
ben kendimi uzaylı gibi hissediyorum, keşke biraz hasiyetsiz, birazcık şerefsiz olsam da bende çıkar peşinde koşup mutlu olsam.
dertlenmesem böyle üzülmesem, kıçımı yırtmasam bir şeyler için.
hayvandan farkınız yok,
hatta bazı hayvanlar sizden daha asil.
utanın.
