Bugün karşılaştığım kadındır. karşı masada küçük kızına yemek yediriyordu. bakışları boştu sanki. boşluğa bakıyor gibiydi. kendi birkaç parça alsa da pek yemiyordu. ama kızını yemesi için zorluyordu. ilk başta bir şeye sinirli sandım Taa ki celladına bakan idam mahkumu gibi yanına gelen kocasına bakışını görene kadar.
anneme ne dedin! (adamsı)
sağ ol, sana da afiyet olsun..(kadın)
kocası doğruladı bu bakışları. tabaktaki makarna ile oynamaya başladım. Bütün iştahım kaçmıştı. karı - koca kavgasından kendi evimde bıkmıştım zaten. Travmalarımı aklıma getiren bu adama içimden küfür ettim. istemsizce dinlemeye devam ediyordum.
evde görüşürüz.
adam son cümleyi söyledi ve siktir oldu gitti. kızı da benim gibi tabaktaki yemek ile oynuyordu artık. benimle aynı kaderi paylaşacağı için üzüldüm küçük kıza. kadına baktım. yemek yemeyi bırakan kızını fark etmedi. bakışları parmağındaki yüzüğe kilitlendi. Nerede hata yaptığını düşünüyordu ya da evdeki kavganın sonucunu..
kızına birkaç kaşık daha yemek yedirmeye çalışıp kalktı gitti masadan. acaip canım sıkılmıştı. içimden dua ettim inşallah koca cinayetine kurban gitmez, inşallah durumları düzelir diye. böyle şeyleri gördükçe eş seçiminin ne kadar önemli olduğunu görüyorum ve bu yüzden evlilik konusunda ince eleyip sık dokuyorum. ben çocukluğumda yaşadıklarımı ne kendi çocuğuma ne de kendime yaşatmak istemiyorum.
