uzun zaman romantik tribe girmiyordum...
bu sabah ağzım kulaklarımda gezdim ve bilirsin ne zaman mutlu olsam çenem çok düşer.
o zaman bende biraz sözlüğün kafasını s.kiyim.
seni seviyorum,
seni her gördüğümde kendi suratımda istemsiz oluşan gülümsemeyi seviyorum,
geceleri koklayarak uyumak, sabahları kollarımda uyanmanı ve beni sana aşık eden o karanlıkta bile parlamayı başaran gözlerini açmanı seviyorum.
o an aklımdan çıkmıyor sözlük. kırmızı ışıklarda bekliyorum, kulağımda telefon "nerdesin geldin mi" "bak ben burda bekliyorum" sonra sol tarafa bi bakıyorum karanlığın içinde maviye çalan yeşil bir göz***.
o gözler büyülüyor,, hele haspanın bir gülüşü var ki sorma sözlük ayaklarıma zincir vuruyorum isteyerek artık sikseler bi yere gitmem onun yanından.
sonra her bir gün daha bir seviyorum seni, ormanda kıçımızı yapraklara silerken,
yan yana oturup sıçarken
bir ekmeği gerçek anlamda paylaşıp yerken,
göt kadar koltuğa sırf sarılıp yatmak uğruna el freninin tacizine maruz kalırken
acillerde dedikodu yaparken ....
kimlikleri bırakıp otellerden kaçarken *
daha devam edecektim ama saat şu an 12 yi geçiyor sen gelmeden yazıyı bitirip melemen yapmam lazım malum evin kadını ben oldum bu gecelik.
işte öyle böcük hayat çok garip böyle aşklar sevgiler neyim var.
bazen hatta çoğu zaman beceremesemde seni ben seviyorum be portakalım.
iyi varsın ve hep ol emi
ve her zaman dedğimiz gibi "bensiz hiç bir bok yeme emi".
hatta bende yemeyim dinimiz amin.
