kendine saklanmaktır. kendine saklananı kimse bulamaz.
susuyorsun
aramıza okyanuslar giriyor ben boğuluyorum
sustuklarını biriktiriyorsan sıra bende
şimdi bir ğ oldum ben, duy duyabilirsen
ara bul bak dokun dokunabilirsen
büyük acılar sessizdir şimdi acımın en çoğundayım
sen yoksun hiç olmadın zaten
sardım sarmaladım kendimi kadere
sustum, susuyorum, susacağım;
ruhumla konuşacağım artık.
ben sessiz, senin sessizliğinle daha da sessiz.
birkaç yağmuru giyeceğim üstüme
birkaç rüzgara taratacağım saçlarımı
bir çınara açacağım tüm derdimi
ağaçlar sır vermez kimseye
sonra ilk bahar güneşinde bir papatya olacak kederim
seviyor sevmiyor yapmayacağım kalacak öyle toprakta
çünkü ben cevaplarımı aldım
ne kadar susarsam susayayım
sadece susacağım sana!
bilmeyeceksin sadece gitti diyeceksin ama nereye..
