içimde biriken onca şey var
gözümde dökemeden biriktirdigim
satir satir icime akan yaslar var
havada pis bir koku nefes dedikleri adına
öyle rezil bir şey ki geçmiyor
bogazından insanın yapayalnızken
anlatacaklarım var havaya suya sana
dinmiyor ki yutkununca
durmuyor ki sussam da
dökülüyor iste kaleme kağıda
bir beklediğim var
yoluna yol olmaya dünden razı
ağzından çıkana köle olduğum
gelmiyor ki gelip de dindirmiyor
solumdaki sancıyı
umudum var inancım var
ise yaramaz bir köşede
yine de çıkarılmıyor ki elden
insanogluyuz sonucta
kavuşmak da var kavuşmak ugruna
alışmak da var *
