devrimin ilk önce fikirlerde olması.
devrim diyoruz sistem değişmeli diyoruz ama yetmiyor bu fikirlerle yüzleşemiyoruz. bu yüzdendir ki yıllardır salgın hastalık gibi kaçıldı yeni düzen fikrinden. sistemi değiştirmeye çalışanlar hatta eleştirenler bile çok ağır bedeller ödedi. ötekileştirildi, yaftalandı, işkencelere maruz kaldı hatta birçoğunun canına mal oldu düşüncesi. düşünmek suç oldu çünkü. tek tipleştirilmiş insan sürüsü ve çobanlar istemedi bunu. sorgulama dedi büyüklerimiz çok konuşma, karşı gelme, anarşiklik yapma ya da hiç olmadı kendi içinde yaşa düşüncelerini aman tarafını belli etme sen mi kurtaracaksın memleketi diye sıkı sıkı tembihlediler. bu kokuşmuş zihniyetin değişmesini istemediler bir türlü.
bir örnek verecek olursak mesela gezi parkı direnişi bu topraklardaki en büyük zihinsel devrimdir şüphesiz. halk kendi gücünün farkına vardı. birleştiğinde bir bütün olduğunda neler yapabileceğini gördü. yıllardır kutuplaştırıldığı insanları aslında hiç tanımamış olduğunu fark etti, onlarla ilk defa aynı safta oldu. geziden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı. insanlar değişti bir ölçüde.
ya da özgecan aslan olayı mesela toplumun cinsiyet yargısına devrim oldu. ataerkil sistemin acımasızlığını acı bir şekilde vurdu halka. insanlar kaybettikleri ya da hiç sahip olmadıkları duyarlılıklarının farkına vardı. ama diğer olaylardaki gibi bu da bir ölçüde oldu, yetmeyecek ölçüde, unutuldu.
içinde bulunduğumuz tablo çok net aslında en başta kafalarda başlaması gerekiyor devrimin.
