bir anımı hatırlattı . akciğer kanserinin son evresinde olan mehmet amca yatmıştı servise. adam çok tatlı samimi birisiydi. 8 gündür yattığı için artık samimi olmuştuk ailesiyle ve kendisiyle. 9. gün ben gece nöbetinden çıktım saat sabah 9 suları. tam aşağı indim yukardan haberi geldi ex var diye. 6. katta. hemen yukarı çıktım tabi.
mehmet amca ölmüştü. işlemleri halledip morga yollayıp oturup eşiyle ağlamıştım. eve de gidemedim tabi bu arada. saat 11 felan oldu. ailesi hastaneden çıktı. yaşlı bir de amca geldi mehmet amcanın arkadaşıymış. nerde mehmet bey bu odada yatıyordu dedi bize. zaten sulugözüm tekrar başladım ağlamaya. söyleyemedim de tabi. zordur ya bayağı zor.
