van gogh ya da apayrı meşhur bir ressam hatırlamıyorum o yüzden isim vermeden anlatacağım.
bir kadına sevdalanıyor bu adam ama kadın da o dönemin böyle afedersiniz taşaklı bir ailenin kızı.
adam da o kadar çirkin ki kimse ilgilenmiyor. en büyük mutsuzluk sebebi de yalnızlığı.
gel zaman git zaman kadına açılıyor adamcağız, kadın da adama nasıl oluyorsa olumlu yanıt veriyor.
ama diyor ki sen ressamsın nasıl geçineceğiz. o dönem tabi böyle meşhur değil adam.
adam diyor ki:
- resim yapmayı bırakır, bi işe girerim.
umarım anlamışsınızdır buradaki çaresizliği. adam günümüzün en popüler ressamlarından biri, şu an hala tanınmasının, kitaplarda adının geçmesinin sebebi resim yapması. düşünün ki yalnızlık bu adama resmi bıraktıracak kadar ızdırap veriyor.
gerçek yalnızlık budur; azı huzur verir, fazlası ızdırap.
