ne saçma. senelerdir kafamı sana takıyorum. buralara entry giriyorum nasılsa umursayıp bakmazsın bile diye. işin garibi her zaman hayatında birileri vardı, hayatında olmasa kafanda vardı ama benden kafandaki insanın varlığına rağmen sana yaklaşmamı beklemişsin. bu benim saygı sınırlarıma aykırı ki ama. başkasını seven bir erkeğe ben nasıl gel benim ol diyebilirim? ne yapabilirim ki beklemekten başka? sen benim beklemekle geçen senelerime saygı duymuyorsan dost olduğumuz yalanına olmadığımızı üstüne basa basa söylememe rağmen benimle konuşuyorsan ben umut etmekte haksız mıyım? çok naifim. her seferinde başka olacağını bu kez birlikte olacağımızı düşünüyorum. her seferinde bu sefer bitti dememe rağmen yine bitiremiyorum. umarım bu son kırgınlığım olur en son hoşçakalım, denmemiş olan.
