dün işten çıkarken, şu an ismini değiştirdiğim tülay'la duraklara kadar yürüyelim dedik.
hayat üzerine konuşuyoruz, ne olacak bu yalnızlığımız diye geyik çeviriyoruz.
tülay güzelce bir kadın, kültürlü, kariyer hedefleyen biri. sanıyorum bana meyilli ama tam da bi şey diyemeyeceğim.
her neyse yürüyoruz, bakkalın önünden geçerken ''ben su alıcam bi şey istiyo musun'' dedi,
''sade soda al'' dedim, ''özkaynak olur''.
girdi, çıktı kendine de soda almış. yalnızlık şu bu devam ediyoruz, aklı sıra beni punduna getirip onun hakkında ne düşündüğümü öğrenecek. ben pek bir şey hissetmediğimden bozuntuya vermeden, gelişine konuşuyorum. derken o vahim olay oldu;
geğirdi. herkes geğirebilir, önemsemedim ve efendim dedim. galiba daha çok bozuldu efendim dememe.
o an ne güzellik kaldı, ne kariyer tabi.
yol boyunca konuşmadık pek, bi kaç defa sesli geğirmemek için hindi gibi kafasını öne uzatıp geri çekti, sessizce gördü işini.
vedalaşırken, utanmasının gereksiz olduğunu göstermek için sesli geğirdim. ''hayvan'' dedi, ayrıldık orada.
