Bekar isem ve malign bir kansere yakalansam etrafımdakileri teselli ederdim. Hepimizin o bir tarafa zaten gideceğimizi benimkinin biraz erken olduğuna dair konuşur bol bol yatar vucudumu gözlemlerdim.
Evli isem eşime üzülürdüm ağalar beraber geçirebileceğimiz güzel günlere üzülürdüm. Onu yalnız bıraktığıma üzülürdüm.
Evli ve çocuklu isem ; Son nefesi verinceye kadar çocuklarımla beraber olmak isterdim ve onlara birşeyler bırakmaya çabalardım. Çünkü babasızlık çok zor dostlar.
