En yalin haliyle seviyor olmaktir. Bu hikayenin bir de sevilen tarafi olmak vardir. Minik bir serceyi avuclarinin arasina alip kanatlarini kirabilir misin? Sen de seversin o serceyi. Serce yuvasini senin avuclarinin arasina yapamaz. Kendine bir olgun bir agac bulmali, onun dallarinin arasinda olmalidir. Ona siginmalidir. Sen onu incitmemek icin ne kadar dikkat etsen de o sana gore degildir. Incitirsin. Kirarsin. Hic istemesen de zarar verirsin ona. O yuzden birakirsin onu, filmlerdeki gibi ozgurluge kanat cirpmasini izlemek istersin. Fakat o gidemediginde, kanatlanip ucamadiginda avuclarini acitmaya zarar verir. Hem sana hem de ona zararlidir bu. Bu yuzden herkes büyümeli ve gitmeyi ogrenmelidir.
Pekala, karsiliksiz seviyorsaniz en azindan birini ya da bir seyleri sevdiginiz icin mutlu olabilirsiniz. Tum dunyaya hala sevebilen insanlar oldugunu kanitlarsiniz bu harikadir, bir zaferdir, kutsaldir. Fakat büyümek zorundasindir. Kanatlarin acıtan avuçlarda duramayacagin icin uçup kendine kendine yeni bir yuva kurarsin. Işte karsliksiz sevenin de sevilenin de hikayesi budur, içinde hep gitmek vardir.
