atatürk'ü bir bütün olarak savunan ve varlığımızı borçlu olduğumuz(!) kağıttan kaplan, yeni nesil kemalistlerin kendi tekellerine aldıkları atatürk sevgisini kıskançlıklar içinde sahiplenmelerinin izleri taşıyan ve tepki gösterilme nedeni olarak "ata" kelimesine kutsiyet atfetmeleri ile bünyede şaşkınlık krizlerine neden olan değişim.
sen atatürk'ü toptan ve herşeyin ile sahiplenirken bu ülke bu tarz kompradorların sevgi gösterilerinin eşiğinde tank paletlerinin altından binlerce evladını spatula ile kazıdı evladım.
sen atatürk'ü herşeyiyle sahiplenirken birileri atatürk'ün mirasını ekmek arası dönere garnitür etti çocuğum.
sen atatürk'ü herşeyiyle sahiplenirken üzümü salkımıyla yutanlar içinde "atatürk" geçen talkınları vatandaşa devretti birtanem.
sen atatürk'ü topluca severken birileri 6 ilkesini kendine ok etti, okları da vatandaşına nişanladı ciğerimin köşesi.
sen atatürk'ü topluca savunurken birileri ülkeyi cayır cayır kamplara böldü iki gözüm.
sen ataşehir ismini savunurken birileri onun tunceli dediği yere dersim dedim amcazadem.
sen ataşehir ismini topluca savunurken diyarbakır'a amed dendi teyze kızı.
sen ataşehir'i bu kadar severken birileri ağrı'ya ararat dedi, bunu diyeni de topluca defnettiler damadım paşam.
ve bu ülkede bir nesil atatürk'ü çok seviyoruz derken bu hakkı hep kendinde gördü. atatürk'ü sevmek "o rakı içerdi ben de içiyorum" demek değil onun ülkeyi emanet ettiği yeni nesilleri kucaklayabilmek ve bu nesilleri hubbul vatan minel iman düşüncesiyle yetiştirmektir. ben onu yaptım, yapacağım.
sen de oturduğun yerden klavyende ayar tuşuna basacaksın. bu satırları okuyacak ve eksi oy vereceksin. ver eksiyi sev atatürk'ü. ohhh yarasın yiğidim aslanım!
