monotonlaşan hayatımın bir parçası haline gelmiş böcektir. her gece saat 12'yi geçtikten sonra yatağımın yanındaki açık pencereden vızır vızır sesler çıkartarak içeriye dalar, kendisine yuva bellediği odamın lambasına konar. dün gece sessizce girmiş içeriye fark etmemişim, gece birlikte uyumuşuz; sabah bi baktım perdede beni izliyor. kıyafetlerim üstümdeydi; ama bir şeyler yaşandı mı bilmiyorum. artık ilişkinin adını koymanın zamanı geldi herhalde, teklifi ondan bekliyorum.
